Nie wszystko
złoto co się świeci
Część 2.2.
- To nie jest takie proste jak się tobie wydaje
- To jest bardzo proste. Wiesz że on nie przestanie bić ciebie
- Obiecał że przestanie i nie, nie zgłoszę tego
- Magda posłuchaj mnie te sińce znikną ale to nie jest koniec. Teraz ja ciebie obroniłem, a co będzie później kto cie obroni? A jak podniesie rękę na dziecko kto ją obrono? Kto was obroni?
- Tomek on małą kocha i nie zrobi tego, a po za tym dałeś mu ostrzeżenie wczoraj i dzisiaj jest inny spokojny przeprosił mnie nawet
- Jak długo będzie spokojny dzień, dwa, tydzień, a co będzie potem wiesz że on może cie bić tak długo aż cię nie zabije w końcu, a jak Ewcię uderzy albo coś jej zrobi
- Wiem rozumiem to ale chcę mu dać ostatnią szansę
- Zrobisz jak zechcesz ale pamiętaj najlepiej będzie gdy uwolnisz się od niego ty i twoja córka i zgłosisz to na policję.
- Nie. Na razie Tomek za wszystko dziękuję mam nadzieję że będzie dobrze
- Nie ma za co. Ja mam nadzieję że to zgłosisz i pamiętaj zawsze możesz liczyć na moją pomoc
Magda już nic nie mówiła tylko uśmiechnęła się. Po tych słowach i Tomek i Magda wraz z córką Ewą udali się do swoich mieszkań.
W tym samym czasie mieszkanie Dagmary i Mateusza
Dagmara po wczorajszej kłótni bardzo późno położyła się spać. Mateusz wrócił do mieszkania około godzi 1:30 w nocy kompletnie pijany ledwo co stał na nogach. Niechciał się ona z nim w nocy kłócić w tym stanie więc wolała ochłonąć i poczekać do rana ale wiedział że będzie musiał z nim jeszcze raz porozmawiać na spokojnie ale pytania które miała ciągle w głowie brzmiały chociaż nie chciała tych pytań to one ciągle same przychodziły, a brzmiały następująco:
„ Czy Mateusz mnie jeszcze ciągle kocha?
Czy to jest jeszcze miłość?
Dlaczego on się z mną nie liczy? „
Te pytania może i wątpliwości co do szczerości uczuć jej chłopka nie brały się z nikąd od jakiegoś czasu wiedział że Mateusz nie dopuszczał do swoich myśli to iż jego dziewczyna może pracować on przypuszczał to iż skoro został przeniesiony z Poznania do Wrocławia, a Dagmara pojechała z nim to nie musi ona pracować. Mateusz zapomniał o bardzo ważnym i malutkim szczególe że jego dziewczyna Dagmara kocha pracę i nie wyobraża sobie siedzenia w domu i bycia gospodynią domową. Owszem oboje chcieli mieć dziecko starali się o niego Dagmara wiedział że pojawienie się dziecka wywróci jej dotychczasowe życie o 360 stopni, będą się z tym wiązać spore zmiany również w pracy ale wiedział że da radę wszystko pogodzić pracę i bycie mamą jeśli Mateusz by jej pomógł ale czasami w to wątpiła, wątpiła również w uczucie Mateusza, musiała by być ich pewna na 100%. Wiedziała że praca jej ważna dla niej i Mateusz musi ją zaakceptować jej nie zaakceptuje będzie się bała ponownie zaufać mu. Dagmara była umówiona na komendzie około godziny 12:00 nie chciała się spóźnić dlatego postanowiła nieco wcześniej przygotować dokumenty, ubranie. Zamiast się cieszyć to była nieco smutna, przygnębiona, powodem, a właściwie powód miał na imię Mateusz jej chłopak, zamiast ją wspierać, cieszyć się to był obrażony. Tego dnia gdy Dagmara zaczynał swój debiut w pracy jej chłopak był skacowany patrząc na niego dopadły ją wątpliwości czy dobrze robi czy powinna iść do pracy czy zostać w domu ale przede wszystkim czy jej chłopak się z tym pogodzi jednak po głębokim wdechu posłuchała serca i głosu rozsądku postanowiła jednak iść do pracy wymarzonej. Po paru chwilach poszła do kuchni przygotowała śniadanie Mateusz jeszcze spał można powiedzieć odsypiał nockę i kaca. Dagmara zjadła śniadanie sama po czym poszła do sypialni i zaczęła przeglądać rzeczy które wcześniej przygotowała i chciał ubrać. Nie lubiła ona się stroić ani butów na wysokim obcasie tym bardziej szpilków które miała dwie pary. Po przymierzeniu paru rzeczy postanowiła iż ubierze spodnie czarne jeansy białą koszulę z długim rękawem, a na górę narzuci czarną żakiet na zamek, buty adidasy, a włosy rozpuści również lekko podkreśliła oczy czarną kredką oraz czarnym tuszem do rzęs. Po ubraniu się popatrzyła na śpiącego Mateusza po czym pokręciła głową i opuściła ją wyszła z sypialni i udała się ponownie do kuchni wzięła kartkę i długopis i napisała na nie:
„ Poszłam do pracy. Zamiast się cieszyć uśmiechać jestem
smutna wiesz dlaczego. Powinieneś mnie wspierać dodawać otuchy i życzyć
powodzenia trzymać kciuki, a ty sam wiesz co robisz. Mateusz zrozum mnie ja nie
zrezygnuje z pracy ze względu na że tak ty chcesz. Wrócę chyba wieczorem … . Śniadanie
kanapki masz przygotowane w pudełku czerwonym w lodówce, a obiad sałatka i
mielone są również z lodówce jedynie ziemniaki ugotuj. Porozmawiamy wieczorem.
Kocham
cię
Dagmara
Dagmara po napisaniu ty kilku słów zostawiła kartkę na lodówce po czym wyszła na komendę. Po dotarciu na komendę udała się wprost do gabinetu inspektora Edwarda Kubisa. Po wejściu do gabinetu przywitała się jej przyszły szef ustalił z nią wszystkie warunki pracy. Dagmara w tym momencie odetneła z ulgą była spokojna i przede wszystkim wrócił jej uśmiech. Kubis zaproponował jej tak jak przypuszczała umowę na okres próbny. Po podpisaniu wszystkich dokumentów Dagmara jak i Kubis wyszli z biura.
- Sama Pani rozumie nie mogłem inaczej postąpić
- Spokojnie mi to nie przeszkadza rozumiem, taka umowa to sprawdzenie moich umiejętności i mnie samej to tylko trzy miesiące
Po tych słowach dotarli do pokoju policjantów.
- To jest twój pokój
- A tutaj są dwa biurka? Czy będę pracować z kimś?
- Tak będziesz mieć partnera
- Acha
Zaczęła się po tych słowach rozglądać.
- Spokojnie nie ma go tu w pokoju ale go za niedługo poznasz
Po tych słowach Kubisa pokazał dalej komendę, pokuj przesłuchań i kolejny pokuj.
- A tutaj pozwól że ci przedstawię naszego najlepszego i najprzystojniejszego w komendzie …
